Marynarka za stówę
Okazje wyprzedażowe bywają nieraz tak kuszące, że kupujemy rzeczy, których w normalnej cenie na pewno byśmy nie kupili. Podobnie było z marynarką, którą możecie zobaczyć w dzisiejszej sesji. Kilka miesięcy temu wypatrzyłem ją w TK Maxx. Spodobała mi się tkanina (100% len) i konstrukcja marynarki, a dokładniej jej brak (brak podszewki, brak poduszek na ramionach, brak sztywników na wysokości klatki piersiowej). Wygodna jak sweter, a przewiewna jak grubsza koszula. Czegoś takiego szukałem od dłuższego czasu, w dodatku bardzo dobrze leżała. Trzeba przyznać, że jeśli chodzi o takie nieformalne marynarki, to włoskie marki nie mają sobie równych. Zniechęcał mnie jedynie kolor (brzydki brąz, który już kilka lat temu całkowicie wyeliminowałem z szafy) i w końcu odpuściłem sobie.
Po kilku tygodniach okazało się, że marynarka którą mierzyłem nadal wisi na wieszaku, a w tym czasie jej cena była wielokrotnie obniżana. Sto złotych z hakiem za marynarkę firmy Lubiam (cena pierwotna ponad 1,5 tys zł) tym razem okazało się zbyt silną pokusą. Kupiłem ją, choć nie byłem przekonany czy będzie mi pasować do ubrań, które mam już w szafie i faktycznie tak było. Zdecydowana większość moich marynarek ma kolor granatowy i jedną z największych zalet tego koloru jest fakt, że pasuje do spodni w praktycznie każdym kolorze: beżowe, szare, białe, brązowe, niebieskie, fioletowe, zielone, czerwone… Przy marynarce brązowej (w dodatku o rudawym odcieniu), kombinacji jest znacznie mniej. Z mojej szafy dopasowałem jedynie spodnie białe i niebieskie. Po dodaniu koszuli białej, błękitnej i różowej okazało się, że ta brzydka i wydawałoby się nudna marynarka wygląda znacznie lepiej. Zastanawiam się jedynie czy nie skrócić jej trochę.
