Mój sposób na nieformalny dress code

Hasło „dress code” u wielu osób wywołuje wyłącznie negatywne konotacje. Kojarzy się ze sztywnymi i nudnymi zasadami dot. ubioru, które odbierają indywidualność, ponieważ każdy pracownik wygląda tak samo. Po części jest to prawdą jeśli mowa o firmach gdzie bardzo skrupulatnie przestrzegany jest konserwatywny dress code, ale w dzisiejszych czasach niewiele jest miejsc, gdzie obowiązują tak rygorystyczne zasady ubioru. Zresztą nawet najbardziej konserwatywne reguły ubioru można naginać, o ile robi się to z wyczuciem. W styczniu opublikuję obszerniejszy poradnik o tym jak personalizować klasyczny kod ubioru, by w służbowym stroju nie czuć się przebranym, a ubranym, tymczasem dzisiaj mam dla was sesję zdjęciową pokazującą w jaki sposób ja „podkręcam” styl biznesowy.

Mam to szczęście, że jestem tzw. wolnym strzelcem i nie obowiązują mnie żadne zasady ubioru, choć są sytuacje, że wypada bym wyglądał „poważniej”. Nie jest to trudne, bo lubię garnitury, a poza tym mój codzienny styl nie jest jakoś odległy od klasycznych zasad dress code’u. Spójrzmy na zestaw ze zdjęć.

Mam na sobie ciemny garnitur, który jest fundamentem klasycznego dress code’u. Większość firm zaleca kolor ciemnoszary lub granatowy. Oba wyglądają poważnie i profesjonalnie. Mój garnitur mieści się w tej palecie barw, ale już sam fason przełamuje biznesową nudę. Mam na myśli oczywiście marynarkę dwurzędową, która w dzisiejszych czasach jest mocno „dandy”, ale przecież to klasyka sięgająca niemal stu lat wstecz. Dodatkowo sama tkanina też jest daleka od „korporacyjnych mundurków”. Jest to włochata, matowa flanela w bardzo drobny prążek.

Drugim fundamentem klasycznego dress code’u jest biała koszula. W większości przypadków jest to bawełniany twill lub popelina z najbardziej klasycznym kołnierzem Kent – to biznesowy klasyk, który od lat jest bestsellerem w sklepach z koszulami. U mnie też jest biała koszula, ale dwa detale sprawiają, że daleko jej do opisanego wcześniej modelu biznesowego. Pierwszy z nich to kołnierz. Klasyczny button-down raczej nie istnieje w europejskich podręcznikach klasycznego dress code’u, natomiast ja go uwielbiam i bardzo często noszę także z garniturem. Drugi detal to tkanina. Jest to flanela, która bardziej kojarzy się z koszulami casualowymi, ale przy obniżonej gramaturze oraz klasycznym kolorze nabiera zupełnie innego charakteru i świetnie wygląda nawet z krawatem. Pod względem formalności to zejście jeszcze jeden stopień niżej niż największy klasyk button-down, czyli biały oxford. Wiele wskazuje na to, że takie cienkie flanele będą coraz popularniejsze również w kolekcjach biznesowych, już teraz można je znaleźć w ofercie większości topowych firm koszulowych (m.in. Eton, Strenstroms, Barba Napoli). Największą zaletą tej tkaniny jest puszysty i miękki chwyt, którego nie mają twille, oxfordy i popeliny. Naprawdę przyjemnie nosi się takie koszule. Mniej formalną strukturę (bardzo drobny włosek na powierzchni) można dostrzec dopiero z bardzo bliska, więc nie wyklucza to flaneli z kategorii koszul biznesowych.

Klasyczny kod ubioru nie istnieje także bez krawata. U mnie pod szyją jest co prawda ciemny i stonowany krawat, ale nie jest to biznesowy klasyk z subtelnym połyskiem. Szorstka, supełkowa faktura odbiera mu sporo formalności. To jedwab typu szantung. Jest to bardzo ciekawy rodzaj jedwabiu o surowej, rustykalnej i trójwymiarowej fakturze przypominającej len. Powstaje z nieoczyszczonych włókien jedwabnych. Termin „shantung” pochodzi od nazwy chińskiej prowincji w której na początku XX wieku produkowano jedwabne tekstylia. Przez wiele lat grubo tkany jedwab był wykorzystywany do szycia ubrań i tekstyliów domowych (obrusy, zasłony, tapicerka meblowa). Jako materiał krawatowy pojawił się kilkanaście lat temu. Tkanina ta ma tyle samo zwolenników, co przeciwników. Na pewno jest oryginalna i wyróżnia się na tle klasycznych krawatów jedwabnych, które są gładkie, błyszczące i delikatne. Szantung jest przeciwieństwem tych cech, zatem idealnie nadaje się do mniej formalnych zestawów.

Biznesową klasykę przełamują także buty. Zamiast klasycznych czarnych półbutów – które są podstawą konserwatywnego dress code’u – u mnie są to brązowe trzewiki. Tak wygląda moja interpretacja biznesowego ubioru, który zakładam na nieformalne spotkania. A od kilkunastu dni w obowiązkach służbowych pomaga mi niezwykle zgrabny laptop HP Spectre. Dawno nie widziałem tak ładnego urządzenia. Technicznie również daje radę.

Ponieważ jest to ostatni wpis przed Świętami, to życzę wam wszystkiego dobrego na te nadchodzące dni.

Autorem zdjęć jest Łukasz Znojek
Podziękowania dla Hotelu Bristol za udostępnienie wnętrz do sesji.

Płaszcz – Tagliatore
Garnitur – Suitsuppply
Koszula – OSOVSKI & Mr. Vintage (z kodem VINTAGE30 30% rabatu do 24.12)
Krawat i kaszkiet – Poszetka.com
Laptop – HP Spectre
Etui na laptopa – prototyp firmy Baron
Buty – Shoepassion.com