Spodnie garniturowe powinny sięgać do obcasa – żelazna zasada czy mit?

Pierwszy raz o długości spodni pisałem na blogu 9 lat temu. Nie ulega wątpliwości, że od tamtego czasu wiele w naszym kraju się zmieniło jeśli chodzi o podejście do męskiego wizerunku. Oczywiście na lepsze. Nikogo nie dziwi już poszetka w marynarce; klasyczne granatowe garnitury nagle zaczęły wyrastać jak grzyby po deszczu; koszmarków obuwniczych jakby mniej w rodzimych sklepach, a młodzi eleganci na studniówkach wyglądają tak, że mucha nie siada. Ale jest jeden detal, który nieustannie kłuje w oczy – długość spodni garniturowych, dlatego postanowiłem jeszcze raz wrócić do tego tematu. A zachęcił mnie do tego jeden z czytelników przesyłając to zdjęcie.PONIŻSZY TEKST UKAZAŁ SIĘ W MAJOWYM NUMERZE MIESIĘCZNIKA „LOGO” W RAMACH MOJEGO AUTORSKIEGO CYKLU „POGROMCA MITÓW MODY MĘSKIEJ”. STALI CZYTELNICY BLOGA ZAPEWNE ZNAJĄ TE ZASADY, ALE TAKIE PODSTAWY ZAWSZE WARTO POWTARZAĆ (CO WIDAĆ NA ZDJĘCIU), WIĘC BĘDĘ WDZIĘCZNY ZA UDOSTĘPNIENIE „POCZĄTKUJĄCYM”.

Możesz mieć najlepszy i najdroższy garnitur, ale jego wartość nie będzie miała żadnego znaczenia jeśli nie zadbasz o podstawowe detale takie jak długość rękawów i spodni. Tak banalne drobiazgi potrafią popsuć nawet bardzo drogi strój, a źle dobrana długość nogawek to jeden z najpowszechniejszych błędów we współczesnej modzie męskiej. Popularna regułka mówi, że spodnie garniturowe powinny z tyłu dotykać obcasa buta. Czy to sprawdzona zasada, na której zawsze można polegać, a może to mit?

Jeśli podczas spaceru po parku przyjrzysz się starszym panom w garniturach, to zapewne zobaczysz, że większość z nich ma perfekcyjną długość spodni, a nogawki mijających ich trzydziestolatków w ładnych korporacyjnych uniformach nierzadko grają na harmonii, czyli fałdują się poniżej kolana tworząc mało estetyczne marszczenia z nadmiaru materiału. Z czego to wynika? Kilkadziesiąt lat temu ubrania szyło się się u krawca (nie była to tak prestiżowa usługa jak obecnie), zatem wszystkie parametry i proporcje były dobrane idealnie do sylwetki. Długość spodni również.

Obecnie garnitur kupuje się w sklepie lub coraz częściej także przez internet, a jak wiadomo bardzo rzadko uda się kupić garnitur z wieszaka który od razu, bez żadnych poprawek będzie wyglądał bez zarzutu. W zdecydowanej większości przypadków konieczne są mniejsze lub większe korekty. Do tych mniejszych zaliczamy właśnie długość spodni. Niestety wielu mężczyzn ignoruje ten pozornie mało istotny detal. Zazwyczaj nie mają czasu by iść do krawca lub nie chce im się wracać do sklepu w którym ten garnitur kupili, choć tam też takie poprawki można zamówić. Generalnie zapracowany człowiek może tych powodów wymyślić dziesiątki i przez kilka lat chodzić niedopasowanym ubraniu, za które zapłacił niemało. Ja tak od dwóch noszę źle dobrany pasek do zegarka (1 mm za wąski), na co już zwróciło uwagę kilku czytelników :) Nierzadko jest też tak, że osoby początkujące mogą nie znać podstawowych zasad garniturowych albo bazują na często powtarzanym micie z dawnych lat, który mówi o tym, że nogawka powinna się kończyć na równi z obcasem buta. Niestety, reguła ta w dzisiejszych czasach się nie sprawdza, więc lepiej o niej zapomnij i przeczytaj o zasadzie znacznie bardziej uniwersalnej.

Ale najpierw wrócę do tego skąd w ogóle wzięła się tytułowa reguła. Otóż kiedyś męskie garnitury miały znacznie bardziej obszerne fasony niż obecnie i dotyczy to także spodni. Przez ostatnich kilkadziesiąt lat standardem były spodnie garniturowe o nogawce szerokiej na około 23-26 cm na dole, podczas gdy obecnie standardem jest 18-21 cm, czyli dużo mniej. Biorąc pod uwagę ówczesne standardy, zasada o nogawce dotykającej obcasa była jak najbardziej słuszna (co widać u wspomnianych wcześniej starszych panów), ale obecnie spodnie są dużo węższe i bardziej dopasowane do ciała. Oznacza to, że nogawka zatrzymuje się w wyższym punkcie buta niż u naszych dziadków i ojców. W takich przypadkach nie ma szans by krawędź nogawki zetknęła się z obcasem, nawet jeśli długość spodni będzie miała odpowiedni zapas. Po prostu nogawka jest zbyt wąska i zatrzyma się na cholewce buta, a nadmiar materiału utworzy harmonijkę powyżej tego miejsca. Szczuplejsze fasony nogawek nie wybaczają błędów, dlatego od razu po zakupie trzeba je odpowiednio skrócić, bo takie pomarszczone nogawki wyglądają niechlujnie, a poza tym deformują nogi. Jeśli już kupiłeś dobry wełniany garnitur za półtora tysiaka, to nie żałuj kilkudziesięciu złotych na krawca. To tak jakbyś kupił nowe auto i żałował kasy na jego regularne mycie.

Skoro zatem namawiam na odrzucenie reguły o nogawce do obcasa, to jak ustalić idealną długość spodni? Przy eleganckich spodniach zasada jest prosta – im mniej marszczeń na nogawce, tym lepiej. Z przodu powinna się załamywać w jednym miejscu (zatrzymując się na bucie), a z tyłu powinna być gładka bez żadnego załamania. Wszelkiego rodzaju harmonijki i fałdy na tkaninie będą skracać sylwetkę, krzywić nogi i zatrzymywać wzrok w tych miejscach. Druga ważna zasada – długość spodni zawsze sprawdzaj w pozycji stojącej, a nie siedzącej. W tej drugiej spodnie zawsze będą się wydawać za krótkie.

Należy pamiętać również o tym, że im węższa nogawka na dole, tym spodnie powinny być krótsze, ponieważ ich dolna krawędź zatrzymuje się w innym punkcie buta niż przy nogawce szerszej (wyżej). Jeśli bliższe ci są fasony spodni w stylu włoskim (wąska nogawka, ok. 16-18 cm), to dolna krawędź spodni powinna w zasadzie tylko dotykać krawędzi cholewki buta, nawet lekko odsłaniając skarpetę. Z kolei jeśli wolisz nogawki szerokie, w stylu amerykańskim (22-25 cm), to wtedy faktycznie jest szansa, że tylna krawędź spodni dotknie obcasa. Są też spodnie o średniej szerokości nogawki (19-21 cm na dole), charakterystyczne dla większości popularnych marek garniturowych i wówczas nogawki powinny się kończyć mniej więcej w połowie cholewki zapiętka półbuta. Dobrym patentem jest także skracanie eleganckich spodni po skosie (przód jest ok. 1 cm krótszy), wielu krawców robi tak standardowo, innym trzeba to zgłosić przy oddawaniu spodni do korekty. Wtedy nogawka estetyczniej „łamie się” na bucie.

I jeszcze na koniec małe pocieszenie. Błąd za długich spodni nie jest wyłącznie naszą domeną, bo jeśli spojrzymy na jedną z najbardziej prestiżowych i najbardziej eleganckich imprez na świecie, czyli galę oscarową, to i tam „harmonijkowe” nogawki w ostatnich latach są częstym widokiem. I to potwierdza moje słowa ze wstępu do tego tekstu, że nawet najdroższe garnitury (a te z czerwonego dywanu to już budżety grubo powyżej kilkunastu tysięcy złotych) nie zrobią dobrego wrażenia gdy nie będą dopracowane tak banalne niuanse jak długość rękawów i spodni.