Flanelowo

W świecie mody męskiej wełniana flanela w ostatnich latach odzyskuje popularność, ale w Polsce nadal jest to mało popularna tkanina. Ja odkryłem ją na nowo kilka lat temu i obecnie nie wyobrażam sobie sezonu jesienno-zimowego bez marynarki czy garnituru z tej tkaniny. Podoba mi się szczególnie jej matowy, nieformalny charakter oraz melanżowa faktura w której coś się dzieje. Z bliska zazwyczaj można dostrzec w niej kilka kolorów włókien, co nawet zwykłej szarej i granatowej flaneli nadaje niepowtarzalnego stylu. Nie jest ona tak „płaska” jak klasyczna wełna czesankowa, która od kilku dekad jest numerem jeden jeśli chodzi o branżę garniturową.

Współczesne flanele – szczególnie te włoskie – są lekkie i bardzo przyjemne w dotyku, ale jeszcze kilkadziesiąt lat temu był to gruby, mięsisty i nierzadko szorstki materiał. Gramaturę dawnej flaneli garniturowej pewnie można by porównać z dzisiejszymi tkaninami płaszczowymi. Mimo „odchudzenia” gramatury, wiele osób nadal uważa ją za zbyt ciepły materiał do całodziennego noszenia wewnątrz budynków i pewnie stąd stosunkowo niska popularność ubrań z tej tkaniny w naszym kraju. Z moich obserwacji wynika, że garnitury z flaneli takich marek jak Bytom czy Vistula prawie zawsze zostają w pełnej rozmiarówce do okresu wyprzedażowego.

Niewątpliwą zaletą tkanin flanelowych jest łatwość ich łączenia z elementami o różnym stopniu formalności. Na przykład garnitur z wełnianej flaneli będzie równie dobrze wyglądał z zamszowymi butami, jak i ich wersją ze skóry o wysokim połysku. Podobnie jest z krawatami i poszetkami. Jedwabne ładnie kontrastują z matową flanelą, z kolei wełniane, grenadynowe i dzianinowe też stworzą spójny zestaw.

Ciepło, miękkość i niepowtarzalna faktura to główne zalety flaneli, ale są też wady. Tkaniny te kiepsko znoszą tarcie, co sprawia, że w miejscach narażonych na ścieranie dość szybko pojawiają się zmechacenia. Przy spodniach są to głównie miejsca między udami i na pośladkach, a przy marynarkach pod pachami i na łokciach. Oczywiście wiele zależy od budowy ciała i tego jak często dana rzecz jest noszona.

A teraz zobaczcie mój flanelowy zestaw.

Marynarka z dzisiejszej sesji to produkt polskiej marki M.Ceran. Dostałem ją do przetestowania prawie rok temu, gdy firma ta rozpoczynała swoją działalność, więc to dobry moment na krótką recenzję. Założycielka firmy, pani Maria Ceran postanowiła skupić się wyłącznie na jednym produkcie – lekkich marynarkach bez konstrukcji szytych z wysokiej jakości tkanin, które podziwiała podczas swoich podróży do Włoch, a których nie mogła znaleźć w rodzimych sklepach. Tak powstał pomysł na marynarkę, która miała być jak druga skóra i muszę przyznać, że przy modelu z dzisiejszej sesji udało się ten efekt uzyskać, głównie za sprawą pięknej i lekkiej tkaniny (80% wełna, 20% kaszmir), która bardzo ładnie układa się na ciele, a sama marynarka jest miękka i wygodna jak cienki sweter. Oczywiście ma też swoje wady: przy tej cenie podszewka rękawów nie powinna być z poliestru, górny guzik mógłby być nieco niżej, a wszystkie guziki z bardziej wyrafinowanego surowca (np. brązowa imitacja rogu, a nie plastik). Niemniej jednak konstrukcja jest bardzo udana (miękkie ramiona, płytka pacha, wąskie rękawy)  i z uwagą będę się przyglądał kolejnym kolekcjom tej firmy.

Spodnie z szarej flaneli to klasyka mody męskiej (nosili je m.in. Cary Grant i Frank Sinatra), choć w ostatnich dekadach mocno straciły na popularności i w zasadzie na stałe wypadły z oferty wielu firm, w Polsce nadal bardzo trudno je kupić. Ja przez długi czas nie mogłem się do nich przekonać, uważałem je za zbyt dziadkowe, ale w końcu zmieniłem zdanie. Świetnie sprawdzają się w sytuacji gdy nie wiem co mam założyć: chinosy i marynarkę, czy nieformalny garnitur. Formalność szarej flaneli jest gdzieś pomiędzy bawełnianymi chinosami z zaprasowanym kantem, a klasycznymi kanciakami z wełny czesankowej. Wyjmujesz je z szafy, do tego dobierasz granatową marynarkę, białą koszulę, matowy krawat i możesz tak iść na spotkanie biznesowe, do pracy, do teatru, do kina, na randkę i wiele innych okazji. Niby nuda i klasyka, ale dobierając odpowiednie dodatki można fajnie podkręcić taką stylizację.

W dzisiejszym zestawie odrobinę świeżości wprowadza koszula, której tło jest co prawda klasycznie białe, ale na pierwszy plan wybijają się niebieskie prążki bengalskie, obok kratki vichy to mój ulubiony wzór koszulowy. Koszula pochodzi z linii OSOVSKI & Mr. Vintage i tak jak prognozowałem kilka miesięcy temu, to właśnie ten model stał się moim ulubionym z naszej kolekcji. Nieskromnie to zabrzmi, ale uważam, że ten wydłużony kołnierz button-down wyszedł znakomicie i na pewno go powtórzymy w kolekcji wiosenno-letniej. O niej wkrótce napiszę więcej, a tymczasem ceny ostatnich egzemplarzy z kolekcji jesienno-zimowej obniżyliśmy o 100 zł (cena pierwotna to 349 zł, obecnie 249 zł). Sprawdźcie koniecznie czy zostało coś w waszych rozmiarach, bo taniej już nie będzie :)

Na koniec jeszcze kilka słów o parasolu, bo to ciekawy zakup z ostatnich tygodni. Długo szukałem dużego granatowego parasola z jakimś subtelnym wzorem i wreszcie trafiłem na coś takiego podczas wyprzedaży w Massimo Dutti. Zewnętrzna strona wykonana jest z granatowej tkaniny w biały prążek, który oczywiście jest kopią klasycznego pinstripe, znanego z tkanin garniturowych. Z kolei wewnętrzna strona parasola wykończona jest tkaniną z wzorem znanym z ubrań wojskowych, ale w kolorze niebiesko-granatowym. Niby drobny i mało widoczny detal, ale odmienia oblicze zwykłego parasola.

Autorem zdjęć jest Dominika Kuroś

Płaszcz – Nor Wind (tu podobne: Próchnik, Próchnik, Lantier)
Marynarka – M.Ceran
Koszula – OSOVSKI & Mr. Vintage
Krawat – Zaremba
Poszetka wełniana – Poszetka.com
Spodnie – Benevento
Buty – Shoepassion.com
Torba – Sartolane
Parasol – Massimo Dutti
Kaszkiet – Andrzej Zaręba
Szalik kaszmirowy – Black.co.uk