Blog – moja pasja, moja praca

W ciągu ostatnich tygodni w moim życiu zawodowym sporo się pozmieniało. Akurat w tym czasie zgłosił się do mnie portal Pracuj.pl z prośbą o wsparcie akcji, którą organizuje. Ciekawe – choć to klasyczny zbieg okoliczności, wszystko tak się poskładało, że całość wygląda na dobrze przygotowany scenariusz. Cóż, jak wiadomo najlepsze scenariusze pisze życie i tak jest również w tym przypadku.

Dlatego chciałbym opowiedzieć wam historię o tym jak blog, który przez kilka lat był jedynie moim hobby, stał się dla mnie sposobem na życie. Właśnie takich historii szukają organizatorzy akcji „Pracuj z pasją”. Mogą to być zarówno historie o satysfakcjonującej pracy w korporacji (trudno w to uwierzyć, lecz takie przypadki też się zdarzają), jak i o porzuceniu poprzedniej drogi zawodowej i założeniu własnego biznesu (tak było w moim wypadku).

Dokładnie miesiąc temu podjąłem decyzję o porzuceniu stabilnej pracy dziennikarza jednego z portali internetowych i przejściu „na swoje”. Nadszedł odpowiedni moment i postanowiłem, że pisanie bloga stanie się moją pracą.

Gdy zakładałem bloga nic nie wskazywało na to, że kiedyś może to być sposób na życie. To było trzy i pół roku temu. Polskie blogi dopiero raczkowały, a ich autorzy byli osobami całkowicie anonimowymi zarówno ze względu na brak rozpoznawalności, jak i poprzez brak komunikowania swoich danych na blogu. Obecnie trudno w to uwierzyć, lecz przez długi czas wielu autorów publikowało wpisy pod pseudonimem, nie pokazując własnej twarzy.

Moja przygoda z modą męską zaczęła się wiele lat temu. Właściwie od zawsze lubiłem ubrania. Z sentymentem wspominam czasy, gdy mając siedem lat dostawałem od siostry z USA paczki z ubraniami, jakich wtedy w Polsce jeszcze nie było (albo były zbyt drogie). Firmowe Levisy czy koszulka Chicago Bulls – w podstawówce to było coś. Później przez wiele lat moda męska była mi bliska, lecz nie była to jakaś szczególna pasja czy fascynacja, po prostu lubiłem ubrania. Etap bliskiej przyjaźni z modą rozpoczął się dziesięć lat temu. Dostałem się wtedy na studia zaoczne na politechnice i zacząłem pierwszą pracę – w sieciówce Reserved. Później pracowałem w Vistuli i Camel Active, a w międzyczasie miałem krótkie przygody z siecią IDEA (obecnie Orange) i Bankiem Millennium.

Prawdziwa fascynacja modą męską trwa u mnie od jakichś czterech lat. To wtedy zacząłem poszukiwać odpowiednich informacji w internecie. Fascynowałem się The Sartorialist i kilkoma innymi zagranicznymi blogami. Polskich blogów modowych było wtedy zaledwie kilkadziesiąt, z czego męskich – praktycznie żadnych. Stąd pojawił się pomysł na założenie takiego. To miał być blog na własne potrzeby, taki wirtualny notatnik. Nigdy nie sądziłem, że będą mnie czytać tysiące internautów. Spodziewałem się co najwyżej kilkudziesięciu znajomych, których w międzyczasie poznałem na forach internetowych poświęconych modzie męskiej. Lecz już po kilku tygodniach okazało się, że czytelników bloga jest kilkuset, a po pierwszym roku było ich blisko dwadzieścia tysięcy miesięcznie. Obecnie jest to ponad pięćdziesiąt tysięcy czytelników, a sam blog notuje co miesiąc ponad trzysta tysięcy odsłon.

Choć od początku traktowałem pisanie bloga jako hobby „po godzinach”, nigdy nie podchodziłem do tego amatorsko w tym negatywnym znaczeniu. Pisane na bloga teksty zawsze starałem się przygotować starannie i rzetelnie.

Jeżeli tylko miałem trochę wolnego czasu, siadałem do komputera i zajmowałem się blogiem. Inne zainteresowania przestały istnieć. W pewnym momencie pisanie stało się moim stylem życia, lecz nawet wtedy nie myślałem, że może stać się również źródłem utrzymania. Niby propozycje współpracy pojawiały się często i regularnie, lecz jeszcze dwa-trzy lata temu większość firm proponowała rozliczenie barterowe (np. parę dżinsów, buty, golarkę). A z tego jak wiadomo nie da się utrzymać rodziny, zapłacić kredytu i żyć na godnym poziomie. Propozycje przyjmowałem sporadycznie i cierpliwie czekałem na moment, gdy firmy będą skłonne płacić uczciwe stawki. Cały czas pozostawałem zatem na bezpiecznym etacie, a po nocach klepałem teksty na bloga. Nie narzekałem, robiłem swoje i sprawiało mi to dużo przyjemności, choć bywały dni, gdy spałem po pięć godzin na dobę. Teraz wiem, że było warto – mam ogromną satysfakcję, że doszedłem do tego miejsca tylko i wyłącznie własną pracą.

Przełom nastąpił w połowie zeszłego roku, gdy pojawiła się propozycja kampanii dla Factory Outlet. Wystąpiłem wtedy w roli modela na bilbordach w całym kraju i to była pierwsza współpraca na zasadach komercyjnych, za którą otrzymałem bardzo dobre honorarium. Część wynagrodzenia przeznaczyłem na profesjonalizację bloga (nowe logo, szablon i domenę), co okazało się świetną decyzją. Po kampanii dla Factory Outlet pojawiły się kolejne ciekawe propozycje współpracy z których skorzystałem, a w międzyczasie nastąpiły dwa wydarzenia, które jeszcze bardziej zachęciły mnie do podjęcia decyzji o skupieniu się wyłącznie na blogu.

Pierwsze wydarzenie to zaproszenie do napisania książki-poradnika o modzie męskiej, które dostałem od krakowskiego wydawnictwa SQN. To wtedy tak naprawdę zrozumiałem, że moja trzyletnia działalność internetowa jest już na tyle opiniotwórcza, że warto pomyśleć o skupieniu się tylko na niej. Drugim wydarzeniem była konferencja Blog Forum Gdańsk, w której miałem przyjemność uczestniczyć w październiku minionego roku. Prezentacje Pawła Tkaczyka i Maćka Budzicha oraz panel dyskusyjny z Tomkiem Tomczykiem i Natalią Hatalską utwierdziły mnie w przekonaniu, że blog może być sposobem na życie.

Mimo to przez kolejne miesiące nadal pozostawałem na etacie i dopiero w kwietniu tego roku podjąłem decyzję – składam wypowiedzenie, przechodzę na swoje i zakładam firmę. Po miesiącu wiem, że to był bardzo dobry pomysł, choć mam też świadomość że łatwo nie będzie. Własna firma to praca po kilkanaście godzin dziennie. Zresztą nadal śpię te sześć godzin na dobę.

Mogę jednak powiedzieć, że znalazłem swoją wymarzoną pracę – zostałem zawodowym blogerem. Moja pasja stała się również moją pracą i wam życzę tego samego: róbcie to, co kochacie, a poza przyjemnością znajdźcie w tym pieniądze.

Jeżeli macie ochotę podzielić się swoją historią pod tytułem „moja praca jest dla mnie pasją”, zapraszam do wzięcia udziału w konkursie „Pracuj z pasją”. Szczegóły znajdziecie na stronie www.pracujzpasja.pracuj.pl.

Z okazji dzisiejszego wpisu, zamówiłem sobie sesję zdjęciową u Wiktora Franko, którego poznałem podczas mojej pierwszej pracy. Ja wtedy miałem inne plany zawodowe, on również. Pózniej nasze drogi się rozeszły, ale po dziesięciu latach znowu się spotkaliśmy. Wiktor również połączył pasję z pracą i obecnie jest zawodowym fotografem. Bardzo zdolnym fotografem.

Jeśli macie jakieś pytania dotyczące mojej pracy, to zapraszam do dyskusji.