Vistula oraz Prosto – sztosiwo czy dresiwo?

W dniu wczorajszym oficjalną premierę miał nowy projekt Vistuli, czyli limitowana kolekcja stworzona wspólnie z marką Prosto oraz jej twórcą – Wojtkiem Sokołem. Od czasu gdy dwa tygodnie temu obie marki ogłosiły, że coś takiego powstaje, to na ich profilach społecznościowych zawrzało. Reakcje były skrajne – od „świetne kolabo, nie mogę się doczekać premiery” (to z profilu Prosto), aż po „w życiu już u was nic nie kupię” (to z profilu Vistuli). Które z tych opinii okazały się prorocze? Postanowiłem chłodnym okiem przyjrzeć się całej kolekcji na którą również z niecierpliwością czekałem, bo sam lubię takie nieoczywiste współprace.

fot. prosto.pl

PO CO DUŻYM MARKOM TAKIE WSPÓŁPRACE?

Zacznę jednak od próby wyjaśnienia samej idei tej współpracy, bo czytając komentarze na profilach Vistuli wyraźnie dało się zauważyć, że wielu jej sympatyków tej marki nie zrozumiało skąd taki pomysł i w sumie nie dziwię się. No bo z jednej strony mamy uznaną kilkudziesięcioletnią markę kojarzoną z elegancją i garniturami, a z drugiej strony młodą markę kojarzoną z modą uliczną i środowiskiem hiphopowym. To dwa zupełnie różne światy i wydaje się, że nie mają racji współistnienia jako jeden produkt, ale czy faktycznie jest to konieczne w takich współpracach?

Na świecie od wielu lat można obserwować podobne projekty (duży dom mody i młoda marka ze środowiska skrajnie innego), a te najbardziej znane z ostatnich lat to np. Supreme & Louis Vuitton, Palace & Polo Ralph Lauren, Junya Watanabe & The North Face, Gosha Rubchinskiy & Burberry. Ktoś może zapytać po co bogatym markom takie pozornie niespójne duety? Bo takie projekty robią rozgłos, bo klienci lubią być zaskakiwani, bo obie strony mogą pokazać swoje marki zupełnie innej grupie docelowej. Takie kolekcje pozwalają też tym „większym” pokazać się z innej strony. Nie jako przewidywalna marka, która co roku wypuszcza niemal identyczne kolekcje, lecz coś świeżego, zaskakującego, nierzadko kontrowersyjnego i najlepiej limitowanego. Tak się dzisiaj robi marketing w branży odzieżowej. W takim kierunku poszło wiele marek ze światowego topu (m.in. Gucci, Balenciaga, Louis Vuitton).

Myślę, że w przypadku Vistuli było podobnie. Z jednej strony chęć otwarcia się na młodszego i bardziej nieformalnego klienta, co zresztą robią konsekwentnie od wielu lat, a z drugiej strony chęć zaskoczenia klienta i rynku czymś zupełnie niestandardowym, nawet kosztem negatywnych komentarzy które mogły się pojawić (i rzeczywiście tak się stało).

Problemem Vistuli jest też to, że od dawna niczym specjalnym nie zaskakuje swoich klientów, skupiając się w zasadzie wyłącznie na komunikowaniu coraz to nowych promocji cenowych i to jest ich głównym argumentem sprzedażowym. Ledwo pojawi się nowa kolekcja i już jest druga sztuka gratis, 50% rabatu na wszystko,  a to z kolei męczy już nawet ich stałych klientów, co niejednokrotnie widać po komentarzach na Facebooku czy Instagramie. Coś, co jest nieustannie przeceniane, przestaje budzić emocje, dlatego Vistula szuka rozwiązań niestandardowych. W ostatnich latach były to kolekcje z Robertem Lewandowskim (całkiem udane moim zdaniem), teraz pojawia się Prosto – marka mająca wiernych klientów, o ugruntowanej pozycji w swojej branży i cenach w wielu przypadkach wyższych od… Vistuli. Tak, bo Prosto od dawna nie jest już marką dla  Sebixów spod bloku.

SZTOSIWO CZY DRESIOWO?

Gdy dwa tygodnie temu w mediach społecznościowych pojawiły się wzmianki o kolekcji Vistuli i Prosto, to dało się zauważyć dwa skrajne obozy potencjalnych odbiorców. Klienci Prosto byli tym pomysłem wyraźnie zaintrygowani i zadowoleni, a mając zaufanie do Wojtka Sokoła – dyrektora kreatywnego Prosto, publikowali entuzjastyczne komentarze „to będzie sztosiwo”, „genialny pomysł!” itp. Z kolei klienci Vistuli pokazali zdecydowanie inne reakcje. Niedowierzanie, pytanie czy to żart, aż w końcu wyśmiewanie pytaniami czy teraz Vistula zamierza ubierać dresiarzy.

Czy zatem tak negatywna ocena klientów Vistuli była uzasadniona? Jeśli mielibyśmy się skupić wyłącznie na ocenie produktu, to moim zdaniem nie, ponieważ bardzo podobne artykuły są w kolekcjach Vistuli od wielu lat. Chociażby bluzy i t-shirty z dużymi logotypami, bluzy z kapturem, kurtki sportowe oraz spodnie dresowe, które pojawiły się kilka lat temu w linii Red i początkowo również były wyśmiewane. Okazuje się, że od tamtego czasu powtarzane są w każdej następnej kolekcji, co świadczy o tym, że i na taki produkt są chętni, bo nie wyobrażam sobie, by przez kilka lat kontynuować model spodni, który się nie sprzedaje. Wydaje się zatem, że problemem jest nie sam produkt, lecz fakt współpracy akurat z Prosto – marką, która wielu klientom Vistuli kojarzy się z dresiarstwem i będąca na zupełnie innym poziomie niż marka którą lubią. I tu trudno z tym dyskutować. Nikt nie będzie chciał się utożsamiać z firmą która budzi u niego negatywne skojarzenia.

WSPÓLNE LOGO TO ZA MAŁO

Zostawmy zatem emocje na boku i przejdźmy do oceny samej kolekcji. Zacznę od kampanii promującej kolekcję, bo moim zdaniem zasługuje ona na plus. Fajny klimat sesji (wnętrza Teatru Wielkiego zapewne celowo wybrane na zasadzie kontrastów), dobre zdjęcia Mateusza Stankiewicza i Wojtek Sokół jako model. No i to w zasadzie tyle z plusów.

W kolekcji najbardziej brakuje mi takiego przemyślanego, zaskakującego i intrygującego połączenia świata elegancji z modą uliczną. No bo co odkrywczego jest w t-shirtach czy bluzach z wielkim logotypem, które od lat są w ofercie Prosto, a tu są po prostu z innym napisem? Albo co odkrywczego jest w jednolitych chinosach, które różnią się tylko kolorem guzika od tych vistulowskich? Mam wrażenie, że to było na takiej zasadzie: „weźmy wasze i nasze bestsellery, dajmy na to wspólny logotyp, zmieńmy kilka detali i jazda”. Myślę, że to zdecydowanie za mało, biorąc pod uwagę potencjał jednej i drugiej marki. Pokazują to też komentarze (głownie na profilach Prosto), w których dość wyraźnie widać rozczarowanie klientów już po premierze kolekcji. Udany mariaż elegancji i ulicznej swobody ja widzę w zasadzie tylko przy dwóch produktach, które moim zdaniem można ocenić pozytywnie, ale mają też swoje wady.

Po pierwsze, bluza Harold. Granatowa, z fajnym wzorem żółtej/złotej kraty, która wyraźnie nawiązuje do klasycznych krat znanych z tkanin garniturowych. Dopiero z bliska widać na tej kracie subtelnie wkomponowane logotypy Vistula oraz Prosto. Mamy zatem sportową bluzę i motyw graficzny inspirowany krawiectwem – bardzo fajny pomysł i ja to „kupuję”, ale w oczy kłuje brak spasowania tej kraty na rękawach, na kapturze, na kieszeni. Myślę, że w bluzie dzianinowej za 400 zł można było zrobić to staranniej, tym bardziej, że w marynarkach kraciastych Vistuli nie widzę problemu spasowania krat. Niby drobna rzecz, może mało kto zwróci na to uwagę, ale skoro w zapowiedziach była mowa o jakości i krawieckiej precyzji, to tu zdecydowanie tego zabrakło.

Drugi ciekawy produkt to dwustronny płaszcz Bosaco. I tu znowu mamy fajny mariaż, bo forma płaszcza jest dość elegancka, nawiązująca do klasycznego prochowca, ale są też cechy bardziej sportowe: możliwość dwustronnego noszenia, nowoczesna konstrukcja (tkanina wycinana laserowo, a szwy klejone), tkanina techniczna. No ale wszystko psują wszechobecne nadruki umieszczone na kołnierzu i na plecach. Nie pasuje mi też ta idealnie gładka i elegancka tkanina, która w połączeniu z dzianinowymi bluzami wygląda średnio. Podobne wrażenie mam w przypadku koszul granatowych – popelina na sportowej koszuli wygląda tanio i nijako.

Generalnie wspomniane napisy i wszechobecne logowania to także słaby punkt całej kolekcji. Pierwsza rzecz to znaki graficzne, które powstały z miksu liter pochodzących z jednego i drugiego logotypu. Pomysł średni, ponieważ obie typografie kompletnie do siebie nie pasują, choć osobno są to bardzo dobre logotypy. Razem powodują wrażenie przypadkowości, a nie przemyślanego znaku graficznego.

Równie krytyczną opinię mam o napisach „Prosto oraz Vistula kolekcja wiosna/lato 2019 S/S 2019 ST/V „, które można zobaczyć nie tylko na metkach, ale też w wielu widocznych miejscach. Przypomina to nadruki na okazjonalnych t-shirtach (np. koncertowe albo reklamowe), choć osoby siedzące w branży modowej dostrzegą też podobieństwo do kolekcji ultra drogiej marki Off-White, która chętnie wykorzystuje tego typu napisy na swoich produktach.

KTO TO KUPI?

Wątpliwości budzi także pozycjonowanie cenowe niektórych produktów z kolekcji, bo wiele z nich jest po prostu sporo droższa od analogicznych artykułów obu marek. Na przykład bluza z kapturem Vistuli kosztuje 250-280 zł, a Prosto 270 zł (linia Klasyk), tymczasem bluza z kolekcji wspólnej kosztuje już 400 zł. Podobnie jest ze spodniami dresowymi: Vistula 230 zł, Prosto 200-230 zł, a linia Prosto oraz Vistula 500 zł. Czy poza limitowaną serią klient otrzymuje coś więcej (np. lepsze tkaniny/dzianiny), co uzasadniałoby taką zwyżkę ceny? Nie jestem przekonany, ale oczywiście zweryfikuje to rynek. Trzeba też wziąć pod uwagę, że zarówno ja, jak i zapewne większość czytelników mojego bloga, to nie jest grupa docelowa tej kolekcji. Mimo to uważam, że potencjał obu marek nie został w tej kolekcji wykorzystany. Czy będzie następna? Jeśli tak, to będzie znaczyło, że i na takie produkty są chętni, a wtedy nasze jęki zawodu nic nie zmienią. Bo firmowej kasy nie napełniają opinie, lecz żywa gotówka, a historia pokazuje, że klienci potrafią kupować nawet tak absurdalne produkty jak cegła z logo marki.